အေပၚယံၾကည့္ၿပီး မဆုံးျဖတ္လုိက္ပါနဲ႕

အေပၚယံၾကည့္ၿပီး မဆုံးျဖတ္လုိက္ပါနဲ႕

……………………………………………….

                  လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွာလုပ္စရာအလုပ္ေတြမ်ားသေလာက္ဆုံးျဖတ္ရတဲ့အလုပ္ေတြကလည္းအမ်ားသားပါ။ တခ်ိဳ႕ကႀကီးႀကီးမားမား၊ တခ်ိဳ႕ကေသးေသးသြယ္သြယ္၊တခ်ိဳ႕ကႏုႏုညံ့ညံ့ဆုံးျဖတ္ရတာေတြရွိေနၾကပါတယ္။ အလုပ္ေတြမ်ားသေလာက္မဆုံးျဖတ္ႏုိင္တာေတြ၊ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခြင့္မရွိတာေတြကလည္းရွိေနတက္ပါေသးတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေနပါေစတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွာကုိယ္ပုိင္လုပ္ငန္းတစ္ခုခုမွာကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခြင့္ေတာ့ရွိသင့္-တယ္မဟုတ္လား။ အရြယ္ေရာက္လူသားတစ္ဦးမွာအသိဉာဏ္၊ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးနဲ႔မဆုံးျဖတ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ဘယ္သူ႕မွာတာဝန္ရွိဆုံးလဲ၊အေဖလား အေမလား ေဆြမ်ိဳးအသုိင္းအဝုိင္းအက်ယ္ျပန္႔ဆုံးၾကည့္မယ္ဆုိရင္ႏုိင္ငံကုိအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ႏုိင္ငံအႀကီးအကဲပုဂၢဳိလ္ေတြကအစဘယ္သူ႕မွာတာဝန္ရွိဆုံးလဲလုိ႔ေမးလုိက္ရင္အားလုံးမွာတာဝန္ရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္တာဝန္အရွိဆုံးကကုိယ္တုိင္ပဲ။ ကုိယ္တုိင္ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးႏွင့္မႀကိဳးစားဘဲနဲ႔သူတပါးဆုံးျဖတ္ေပးမွလုပ္ရဲတဲ့စိတ္ဓာတ္ေမြးျမဴျခင္းဟာကုိယ့္ကုိယ္ကုိမယုံၾကည္ရာေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒါဟာမတုိးတက္ျခင္းရဲ႕လမ္းစဥ္တစ္ခုလုိ႔ဆုိရမွာပါပဲ။ လုပ္ငန္းတစ္ခုပဲျဖစ္ျဖစ္အရာဝတၳဳတစ္ခုပဲျဖစ္ျဖစ္ကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ႏုိင္တဲ့စြမ္းအင္လည္းရွိတယ္၊ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခြင့္-လည္းရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ကုိယ္ပုိင္မဆုံးျဖတ္ရဲၾကဘူး။ `ဟာ အဲဒါကုိငါမဆုံးျဖတ္ရဲဘူး၊ဘယ္သူမွ ဘယ္အဝွာမွ`စသည္ျဖင့္ျငင္းပယ္တက္ၾကတယ္။ဒီလုိျငင္းပယ္လုိက္တဲ့အတြက္ရလုိက္တဲ့အက်ိဳးဆက္က ျပႆနာတစ္ခုခုႀကဳံတုိင္းကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးနဲ႔မဆုံးရဲေတာ့ဘဲတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိေမွ်ာ္ကုိးတက္တဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြကုိယ့္ရင္ထဲမွာကိန္းေအာင္းလာျခင္းပါပဲ။ အလုပ္တစ္ခုခုျပႆနာတစ္ခုခုဆုံးျဖတ္ရေတာ့မယ္ဆုိရင္ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးနဲ႔ေသခ်ာစဥ္းစားပါ၊ ေတြးေတာ့ပါ၊ေဝဘန္ဆန္းစစ္ပါရလာတဲ့အေျဖကုိရဲရဲတင္းတင္းနဲ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါ။ အေျဖရလုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တဲ့အခါမွာလည္းမွားရင္လည္းမွားသလုိ၊မွန္ရင္လည္းမွန္သလုိလက္ခံလုိက္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကဆုံးျဖတ္ၿပီးလုိ႔မွားသြားရင္အမွားကုိလက္မခံၾကဘဲအမွားေတြကုိဖုံးဖိတက္ၾကတယ္။မွားတုိင္းဖုံးဖိ၊ မွားတုိင္းဖုံးဖိနဲ႔ၾကာလာေတာ့ဗူးေပၚသလုိေပၚကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီအခါမွအေဖကယ္ပါ အေမကယ္ပါ တစာစာနဲ႔ေအာ္ေနေတာ့တာပဲ။ဒါဟာလည္းမျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥတစ္ခုပါ။ ဆုံးျဖတ္ၿပီဆုိကတည္းကအမွားနည္းႏုိင္သမွ်နည္းေအာင္ေသခ်ာစဥ္းစားေဝဘန္ႏုိင္ရမယ္။အမွာဆုိတာကေတာ့အနည္းႏွင့္အမွ်ရွိေနအုံးမွာပဲကုိယ္တုိင္မွဘုရားရဟႏၱာအရိယာမွမဟုတ္ေသးတာအမွားဆုိတာေတြ႕ေနရအုံးမွာ- အမ်ားစုကပုထုဇဥ္ေတြျဖစ္ေနျခင္းကပုိဆုိဆုိးေနျခင္းပါ။ဒါေၾကာင့္မွားမွာကုိမေၾကာက္နဲ႕ရဲရဲတင္းတင္းနဲ႔မွန္မွန္- ကန္ကန္လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္ဖုိ႔ကအေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကလုပ္ငန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ျပႆနာပဲျဖစ္ျဖစ္လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ေနစိတ္ထားအက်င့္စာရိတၱ ဂုဏ္စတဲ့အရာေတြကုိအေပၚယံၾကည့္ၿပီးမဆုံးျဖတ္မိပါ။လူအမ်ားစုကအေပၚယံကုိၾကည့္ၿပီးဆုံးျဖတ္ျခင္းကုိ- ျပဳလုပ္တက္ၾကတယ္။ဒါဟာေကာင္းမြန္တဲ့လုပ္ရက္မဟုတ္သလုိ၊လုပ္လည္းမလုပ္သင့္တဲ့အရာပါ။ ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ဆုံးျဖတ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ေသခ်ာေလ့လာဆန္းစစ္ၿပီးမွဆုံးျဖတ္ပါ။ အခုေတာ့အဲသည္လုိမဟုတ္ၾကဘဲလူတစ္ခ်ိဳ႕ကလူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ပစၥည္းဥစၥာတစ္ခုခုကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္အေပၚယံၾကည့္ၿပီးဆုံးျဖတ္ၾကတာကုိေတြ႕ျမင္ေနရတယ္။ဒါဟာေတာ္ေတာ္ေလးကုိမွားယြင္းမႈတစ္ခုပါပဲ။ က်ီးအာသီးဟာအေပၚယံအျပင္ပန္းမွာလွပခဲ့ေပမယ့္အတြင္းသ႑ာန္မွာပုတ္ပြေနခဲ့သလုိ၊ပိႏၷဲသီးဟာလည္း- အျပင္သ႑ာန္မလွပေပမယ့္အတြင္းသ႑ာန္မွာေမႊးႀကိဳင္ေနခဲ့ပါတယ္။ဒါေတြဟာသဘာဝနိယာမေတြလုိ႔ေျပာလုိ႔ရႏုိင္ေပမယ့္လည္းေလာကဥပမာလုိ႔လည္းေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာလူေတြကက်ီးအာသီးလုိအျပင္သ႑ာန္လွပေအာင္ခ်ယ္သၾကၿပီးအတြင္းစိတ္ဓာတ္ေတြက ေအာက္တန္းက်ေနခဲ့ပါတယ္။ထုိ႔အတူပါပဲအခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာလူေတြၾကေတာ့ပိႏၷဲသီးလုိအျပင္သ႑ာန္ကုိၾကည့္လုိက္ရင္တစက္ကေလးမွၾကည့္လုိ႕ရႈ႕လုိ႔မရဘူးဒါေပမယ့္အတြင္းစိတ္ဓာတ္မွာေတာ့ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြကိန္း- ေအာင္ေနတက္ၾကၿပီးစိတ္ဓာတ္ေတြျဖဴစင္ေနတာေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ အထူးေကာင္းမြန္ျခင္းကေတာ့အတြင္းအျပင္လွပေနသလုိျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနျခင္းကေတာ့အထူးေကာင္းမြန္ျခင္းလုိ႔သတ္မွတ္ရပါလိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္မိမိကုိယ္တုိင္လည္းအတက္ႏုိင္ဆုံးႀကိဳးစားရမယ္၊သူတစ္ပါးကုိလည္းတုိက္တြန္းရမယ္။အထူးေကာင္းမြန္တဲ့လူတစ္ေယာက္မျဖစ္ေစဦးေတာ့ပိႏၷဲသီးလုိလူမ်ိဳးလုိေတာ့ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ကုိယ္တုိင္ကပင္ေကာင္းမြန္ေနရင္သူတစ္ပါးကုိၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္းဉာဏ္ပညာႏွင့္ဆုံးျဖတ္ႏုိင္စြမ္းေတြရွိလာတက္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္အေပၚယံၾကည့္ၿပီးမဆုံးျဖတ္မိပါေစနဲ႔၊အေပၚယံၾကည့္ၿပီးဆုံးျဖတ္လုိက္လုိ႔ေနာင္တတရားေတြ၊ဆုံးရႈံးနစ္နာမႈေတြႀကဳံေတြ႕ရတဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာကုိယ့္ေရွ႕မွာေရာကုိယ္ႏွင့္နီးစပ္ရာ- ပတ္ဝန္းက်င္မွာေရာအမ်ားသားပါ။ရုပ္ရွင္ဝတၳဳထဲဆုိတာအပထားကုိယ္ေန႕စဥ္ဆက္ဆံေနရတဲ့လူ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာင္ေတြ႕ျမင္ရတဲ့အရာတစ္ခုကုိအေလးမထားသင္ခန္းစာမယူမိၾကဘဲလြယ္လြယ္ေျပာ၊လြယ္လြယ္ဆုံးျဖတ္၊လြယ္လြယ္လုပ္ေနၾကတာဟာဘယ္သူတရားခံလဲလုိ႔ေမးရရင္`ကုိယ္တုိင္`လုိ႔ေျဖရုံမွလြဲ၍အျခားေျဖစရာရွိမယ္မထင္ပါဘူး။မိမိရဲ႕ပစၥည္းဥစၥဂုဏ္ေတြၾကည့္ၿပီးဟုတ္လွၿပီထင္ကာမာနတရားကုိအေရာင္ဆုိးတက္ၾကေသာ-ပုဂၢဳိလ္ေတြအထူးဆင္ျခင္သင့္အပ္လွပါေပတယ္။အတြင္းစိတ္ဓာတ္၊သူ႕ရဲ႕ဉာဏ္ပညာ၊သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္၊သူ႕ရဲ႕အရည္အေသြးေတြကုိမသိဘဲအေပၚယံအျပင္ပန္းကုိၾကည့္ကာမတူသလုိမတန္သလုိဆက္ဆံလုိက္ၿပီးေက်ာ္လြန္ကာမွ- မွားမွန္းသိလုိက္ေသာအခါျပန္ျပင္လုိ႔မရေသာေနာင္တတရားေတြရဲ႕အက်ိဳးဆက္စိတ္ေသာကဒဏ္ကုိခံယူလုိက္- ရတယ္။စိတ္ေသာကဒဏ္ကအျပင္ကုိဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြမထြက္ခဲ့ေပမယ့္ျပင္းထန္ေသာဒဏ္တစ္ခုအျဖစ္- တည္ရွိေနတယ္ဆုိတာလူတုိင္းလုိလုိသိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ေနာက္ဆုံးဒီစိတ္ေသာကဒဏ္ေၾကာင့္ပဲလူေလာကႀကီးႏႈတ္ဆက္လုိက္ရတဲ့အထိေရာက္ၾကရပါတယ္။ဒါဟာအေပၚယံၾကည့္ၿပီးဆုံးျဖတ္လုိက္တဲ့အတြက္ရရွိလာတဲ့- အက်ိဳးဆက္ေတြပါ။သက္မဲ့ျဖစ္တဲ့ေက်ာက္စိမ္လုိရတနာကုိအေပၚယံၾကည့္ၿပီးဆုံးျဖတ္လုိ႕မရႏုိင္သလုိ၊အသိ-ဉာဏ္ရွိတဲ့လူကုိလည္းအေပၚယံၾကည့္ၿပီးဆုံးျဖတ္လုိ႔မရပါဘူး။တခါတေလမွာဆုံးျဖတ္လုိက္လုိ႔မွန္ကန္တယ္-ဆုိရင္ေတာင္တုိက္ဆုိင္မႈအဆင့္မွာသာတည္ရွိေနဆဲပါ။မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့မမွန္ကန္ႏုိင္ပါဘူး။ သက္ရွိပဲျဖစ္ျဖစ္/သက္မဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္သူ႕အရည္အေသြး၊သူ႕ရဲ႕ဉာဏ္ပညာ၊သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ၊ သူ႕ရဲ႕စာရိတၱဆုိတာေတြရွိေနၾကပါတယ္။ဒါေတြကုိေလးေလးစားစားဆက္ဆံဖုိ႔၊တန္ဘုိးထားတက္ဖုိ႔အင္မတန္ အေရးႀကီးအပ္လွေပတယ္။သူတပါးကုိတန္ဘုိးထားရင္သူတပါးကလည္းကုိယ့္ကုိတန္ဘုိးထားတက္ၾကပါတယ္။ဒါေၾကာင့္သူတပါးရဲ႕အရည္အေသြး၊သူတပါးရဲ႕ဉာဏ္ပညာ၊သူတပါးရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ၊သူတပါးရဲ႕စာရိတၱေတြကုိ ေလးစားေသာအားျဖင့္အေပၚယံၾကည့္ၿပီးမဆုံးျဖတ္မိပါေစနဲ႔လုိ႔ဆႏၵျပဳရင္း………။         ။

                                                                          ေမတၱာမြန္ျဖင့္

                                                                           ဇြဲမာန္(အင္းဝ)

                                                                            8.1.14