“အလြမ္းည’’ ရဲ႕ကုန္ဆုံခ်ိန္
………………………………
ပုထုဇဥ္လူသားမွန္ရင္သံေယာဇဥ္ႀကီးတက္စၿမဲဟူေသာအဆုိသည္ျငင္းဆုိဖုိ႔ရန္အလြန္ခက္ေသာစကား
ပင္ျဖစ္သည္။ မိမိနွင့္နီးစပ္ရာပတ္ဝန္းက်င္ေတြမွာသံေယာဇဥ္ရွိၾကစၿမဲပင္။
ကုိယ္တြယ္တာစရာ၊မက္ေမာစရာေတြကုိေတြးေတာၿပီးသံေယာဇဥ္တြယ္တာေနခဲ့သည္။
လြမ္းေဆြးျခင္း၊ေအာက္ေမ့ျခင္းေတြဟာပုထုဇဥ္လူသားေတြရဲ႕
သာယာမႈေဖ်ာ္ေျဖရာစံရိပ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေပသည္။
ေန႔စဥ္လုပ္ေနၾကသြားလာခဲ့သမွ်ေတြကုိေအးၿငိမ္းသာယာတဲ့ေနရာေလးေတြမွာ
လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေတြးေတာေအာက္ေမ့ျခင္းဟာေပ်ာ္စရာအလြန္ေကာင္းလွေပသည္။
ယၡဳလည္းကၽြန္ုပ္တုိ႔မေမ့နုိင္ဖြယ္ရာ ည ေလးတစ္ညေမြးဖြားလာခဲ့ေပသည္။
လူတုိင္းလူတိုင္းမွာသူ႔ဘဝေလးသူ ေမ့ေပ်ာက္ဖုိ႔မလြယ္ကူေသာအတိတ္ရဲ႕အေၾကာင္းအရာေလးေတြ
ရွိေနခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။ ကၽြနု္ပ္တုိ႔ရဲ႕”အလြမ္းည”
ကေလးမွာေတာ့ထိန္းလင္းတဲ့လမင္းႀကီးေအာက္မွာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ကစားဖြယ္ကုိယ္စီျဖင့္ေဆာ့ကစားေန
တဲ့ကေလးသူငယ္တစ္သုိက္ေျပလႊားေဆာ့ကစားေနေလရဲ………..
“ေညာင္ပင္တေစၦ ေဝေလေလ
နင္ဘယ္ကုိင္းမွာေန..
ေညာင္ကုိင္းမွာေန..။
နင္ဘာသီးစား…
ေညာင္သီးစား….။
နင္ဘာေရေသာက္…
ေညာင္ေရေသာက္…စသည္ျဖင့္စီခနဲပြက္ခနဲကၽြတ္ကၽြတ္ထေအာင္ေဆာ့ကစားေနတဲ့ကၽြန္ုပ္တုိ႔ကေလးသူငယ္
တစ္သုိက္ေပ်ာ္စရာခ်ည္းျဖစ္ေနခဲ့သည္။
ေရေႏြးခ်မ္းခရားအလယ္မွာခ်ၿပီးဝုိင္းဖြဲ႕ေနတဲ့လူႀကီးေတြရဲ႕ပုံရိပ္တစ္ခုဟာလည္းေမ့ေပ်ာက္ဖုိ႔ရာလြယ္ကူေသာအရာမဟုတ္ေပ။
လြမ္းေမာဖြယ္ညေတြဟာနာရီသံစည္းခ်က္တုိင္းေန႔စဥ္နွင့္အမွ်တုိးပြားလာခဲ့ေပသည္။
အခ်ိန္ဆုိေသာအရာဟာလုပ္စရာမရွိေသာအခါမွာ(သုိ႔)ကုိယ္စိတ္မဝင္စားေသာအရာတစ္ခု
လုပ္ေနေသာအခါေတြမွာၾကာျမင့္ေသာအခ်ိန္တစ္ခုလုိ႔ထင္ရေပမဲ့၊ကုိယ္နွစ္သက္ေသာအခါေတြမွာ
ေတာ့ကုန္မွန္းမသိကုန္ဆုံးခဲ့ေပသည္။ လူႀကီးမိဘေတြရဲ႕” ျပန္ၾကရေအာင္ကေလးေတြေတာ္ၾကေတာ”့ ဆုိတဲ့သတိေပးစကားၾကားရေတာ့မွအခ်ိန္ေတြရဲ႕ကုန္ဆုံးမႈကုိသတိထားမိခဲ့ေပသည္။
ညတညရဲ႕ခြဲခြာမႈကေနာက္တစ္ေန႔မွာမေတြ႔ေတာ့သူပမာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ကၽြနု္ပ္တုိ႔နုတ္ဆက္ရတာလည္းလြမ္းေမာဖြယ္”အလြမ္းည”တစ္ခုအျဖစ္ပါဝင္ခဲ့ေပသည္။
ေအာ္……..အခ်ိန္ေတြရဲ႕လည္ပတ္မႈေတြေၾကာင့္အလြမ္းညေတြရဲ႕ကုန္ဆုံးမႈေတြကုိေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရၿပီး...
ေညာင္ပင္တေစၦ..ေဝေလေလ..အစားဘဝရဲ႕စာမ်က္နွာေတြမွာအလွတရားေတြဖန္တီးဖုိ႔အတြက္
ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကနဲ႔ ပြက္ပြက္ညံအသံေတြကကၽြနု္ပ္တုိ႔ရဲ႕နားေတြဆီမွာေနရာဝင္ေနၾကၿပီေပါ့..။
ထုိ႔အတူကၽြနု္ပ္တုိ႔ရဲ႕လူႀကီးမိဘေတြဝုိင္မွာေတာ့ဝမ္းနည္းျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း၊
စုိးရိမ္ျခင္းစသည္ေတြေရာင္ျပန္ဟက္မႈမ်ားစြာျဖင့္သားသမီးေတြရဲ႕ေရွ႕ေရး၊မိသားစုရဲ႕ေရွ႕ေရး၊
ကုိယ့္ဘဝေရွ႕ေရးေတြအစားယူကာအတိတ္ရဲ႕လြမ္းေမာဖြယ္ရာ”အလြမ္းည”ကုိေက်ာ္လြန္ခဲ့ၾကရၿပီေပါ့။
ဘဘဦးသုခရဲ႕”ဘဝသံသရာ”သီခ်င္းစာသားထဲကလုိရွည္လွ်ားလွတဲ့သံသရာႀကီးထဲမွာတစ္ေယာက္
ဆင္းတစ္ေယာက္တက္နဲ႔ကၽြန္ုပ္တုိ႔ငယ္စဥ္အခါကျပန္ခါနီးနုတ္ဆက္တဲ့လြမ္းေမာဖြယ္”အလြမ္းည”
ေလးပမာတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္နုတ္ဆက္ၾကတာလည္းအကုန္ဆုံးနုိင္ေအာင္ပါပဲ။
ကၽြန္ုပ္တုိ႔နုတ္ဆက္တာမရပ္သ၍သံေယာဇဥ္အကုန္ေသးသ၍လြမ္းေမာဖြယ္”အလြမ္းည”ေတြဟာ
လည္းကုန္ဆုံးေသးမည္မဟုတ္ပါ။ ထုိ႔ေနာက္ကၽြန္ုပ္တုိ႔သားသမီးမ်ိဳးဆက္ေတြကလည္းကၽြနု္ပ္တုိ႔ရဲ႕
“အလြမ္းည”ေလးေတြကုိအေမြခံအျဖစ္ခံယူၾကမွာမလြဲဧကန္ပင္။
ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ုပ္တုိ႔”အလြမ္းည” ရဲ႕ကုန္ဆုံးခ်ိန္ကုိေတြကုိသက္မွတ္ျခင့္ျဖင့္ဘဝသံသရာမွထြက္ေျမာက္ၾကဖုိ႔ရာလုိအပ္လွပါေၾကာင္း
ဆႏၵျပဳေရးသားလုိက္ရပါသည္…..။
စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကုိေလးစားလွ်က္.......
ဇြဲမာန္(အင္းဝ)
No comments:
Post a Comment