``ဆီမီးေရာင္ျဖာသီတင္းကၽြတ္ခ်ိန္ခါ ´´
ေၾသာ္……..ဘာလု္ိလုိနဲ႔ သီတင္းေတာင္ကၽြတ္ပါၿပီေကာ…အခ်ိန္ဟာဘာမွမဟုတ္သလုိ
ဟုိဘက္ လွည့္ ဒီဘက္လွည့္နဲ႔ သီတင္းေတာင္ကၽြတ္ၿပီ။
သီတင္းကၽြတ္ၿပီဆိုရင္ျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ရဲ႕ ဓေလ့ထုံးတမ္းစဥ္လာအေနျဖင့္
တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ လူ႕ျပည္မွာေနတုန္းက အမိျဖစ္ဖူးေသာ သႏၱဳႆိတနတ္သား
အမွဴးျပဳေသာနတ္အေပါင္းတို႔ကုိ အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ျမတ္ဗုဒၶအား
ပူေဇာ္သကၠာရျပဳၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏၱဳႆိတနတ္
သားကို(အမိကိုေက်းဇူးဆပ္ျခင္းအက်ိဳးငွာ) အဘိဓမၼာတရား၀ါတြင္းသံုုးလပတ္လံုး
ေန႕စဥ္ နတ္ျပည္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ နတ္ျပည္မွာ ေဟာရျခင္းအေၾကာင္းကား
အဘိဓမၼာတရား က သိမ္ေမြ႕နက္နဲေသာေၾကာင့္ လူျပည္မွာ ေဟာလွ်င္
တရားရဲ႕အဓိပၸာယ္ သိမ္ေမြ႕နက္နဲစြာမသိ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ နတ္ျပည္မွာ
အက်ယ္ေဟာၾကားေတာ္မူကာ လူ႕ျပည္သို႕ ဆြမ္းခံၾကြခ်ိန္သာ ၾကြေတာ္မူသည္။
ထုိဆြမ္းခံၾကြခ်ိန္၌ နတ္ျပည္မွာ နိမၼိတျမတ္ဗုဒၶကုိယ္ပြားတစ္ဆူထားရစ္ခဲ့ကာ
လူ႔ျပည္သို႔ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူသည္။ နတ္ျပည္မွာေဟာခဲ့ေသာ
အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကုိ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ကုိ အက်ဥ္းအားျဖင့္
ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာမွ တဆင့္ သံဃာ ေတာ္ေတြကို
အက်ယ္တ၀င့္ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ ဒီလုိနဲ႕၀ါတြင္းသုံးလကုန္လြန္၍
သီတင္းကၽြတ္ေသာအခါ လူ႕ျပည္သုိ႔ သိၾကားမင္းအမွဴးျပဳကာ
နတ္အေပါင္းျဗဟၼာၿခံရံၿပီး ျပန္လည္ ၾကြေတာ္မူခုိက္ လူ႕ျပည္မွာေနၾကကုန္ေသာ
တပည့္သာ၀ကအေပါင္းတုိ႔က ဆည္းႀကဳိ၍ ပန္း၊ေရ၊ ခ်မ္း၊ နံ႕သာ၊
ဆီမီးတို႔ျဖင့္ပူေဇာ္သကၠာရျပဳၾကသည္။ လုိအပ္ေသာဆုေတြေတာင္းၾက၊ အမ်ဳိးမ်ဳိး
ေသာပူေဇာ္သကၠာရေတြျပဳၾကႏွင့္မ်ားျပားေသာတပည့္သာ၀ကအေပါင္းေတြဟာ
ျမတ္ဗုဒၶကို ခရီးဦး ႀကဳိ၊ ပူေဇာ္သကၠာရျပဳၾကသည္။
ကာလေရြ႕ေလွ်ာ့လာသည္ႏွင့္အညီ ဆီမီးအမ်ဳိးတို႕ျဖင့္ ပူေဇာ္လာရာမွ ယေန႔ေခတ္
မီးပုံး မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဆီမီးတို႕ျဖင့္တဖုံ၊
မီးပုံးပ်ံျဖင့္တနည္းစသည္ နည္းမ်ဳိးစုံတို႕ျဖင့္ အစုလုိက္ အၿပဳံလုိ္က္
အသင္းေတြ ဖြဲ႕စည္းကာပူေဇာ္ၾကသည္။ ေတာေက်းရြာေတြမွာလည္း ရြာေတြရဲ႕ ဓေလ့
အစဥ္အလာတစ္ခုအေနျဖင့္ ဆီမီးထြန္းပြဲ၊ မီးပုံးပ်ံလႊတ္ပြဲ စသည္
ကာလအခ်ိန္အခါ ေတြမွာ မူတည္၍ ပူေဇာ္သကၠာရျပဳၾကသည္။ အရင္က ဘာသာေရးပူေဇာ္ပြဲ
သက္သက္ျဖစ္၍ အခ်ိန္ကာလ ေရြ႕ေလွ်ာ့၍ ယေန႔အခ်ိန္ေတြမွာျဖင့္
တခ်ဳိ႕ေသာေက်းရြာေတြမွာ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲအျဖစ္ ဒုိးပတ္၊ ဆိုင္း စသည္ထည့္ကာ
စည္းစည္းလုံးလုံး ရြာသူရြာသားမ်ားစုေပါင္းကာ ကုိယ္စီကိုယ္စီ
ဆီမီးထြန္းပြဲ လွည့္လည္ၾကသည္။
စာေရးသူရဲ႕ဇာတိရြာျဖစ္တဲ့ တံတားဦး၊ သေျပကန္ရြာေလးမွာ ႏွစ္စဥ္သီတင္းကၽြတ္လဆန္း
(၁၄) ရက္ေန႔ ညေနခင္းမွာ ဆီမီးထြန္းပြဲ က်င္းပၾကသည္။ ရြာထဲမွာ အပ်ဳိလူပ်ဳိ
ကေလးလူႀကီးစသည္ အားလုံး သင္းတိုင္းေခၚသမ၀ါယမရြာဘုံအိမ္မွာလူစုၿပီး
တံခြန္ကုကၠား ပန္းဆီမီး၊ ဆြမ္းေတာ္ပြဲ (သစ္သီး၊ မုန္႔ စသည္) တို႔ကို
ကုိယ္စီကုိင္ကာ ရြာထဲမွာ လွည့္လည္၍ ရြာရဲ႕ အေရွ႕ေထာင့္မွာ တည္ထားေသာ
ေက်ာက္ပုံႀကီးေစတီမွာ ကပ္လွဴၾကကာ ေပ်ာ္စရာပြဲေလးတစ္ခုပင္ျဖစ္ေပသည္။
လဆန္း(၁၅) ရက္မွာေတာ့ မနက္ခင္း ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလွဴၾကသည္။ ရဟန္းသံဃာေတြ
ဆြမ္းကပ္ ၾက ဆြမ္းေလာင္းလာၾကတဲ့ ပရိတ္ေတြလည္း
ဧည့္ခံၾကႏွင့္ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေသာ ဘာသာေရးပြဲေလး ျဖစ္သည္။
အားလုံးၿပီးၾကလွ်င္ျဖင့္ တရားနာကာ ဆြမ္းေလာင္းပြဲကုိ ေအာင္ျမင္စြာ
က်င္းပၾကတာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိစာေရးသူ ဇာတိရြာကေလးလုိ
ရြာေလးတစ္ရြာလည္း သီတင္းကၽြတ္ ရဲ႕ အလွတရားမ်ားကို ေဖာ္က်ဴးေနခဲ့သည္။
ထုိရြာကေလးအမည္ကေတာ့ ဇီးကုန္းတိုက္နယ္၊ ထန္းကုန္းၿမဳိ႕ ၊
ေတာင္ရြက္ၾကမ္းရြာက ေလးပါပဲ။ ရြာကေလးဟာ အိမ္ေျခာက္ဆယ္(၇၀) ခန္႔
ဖြဲ႕စည္းကာ စည္းစည္းလုံးလုံး ေနၾကေသာ ရြာကေလးပင္ျဖစ္သည္။
ရြာကေလးရဲ႕ေျမာက္ဘက္မွာေတာ့ ေျမာက္ရြက္ၾကမ္းရြာေလးတစ္ရြာ ရွိသည္
သူ႕ရြာႏွင့္သူ ရြာရဲ႕က်က္သေရေဆာင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြလည္း
ကုိးကြယ္ၾက သည္။
ထုိေတာင္ရြက္ၾကမ္းရြာကေလးသုို႔ စာေရးသူမထင္မွတ္ဘဲ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္
လုိက္သြားကာ ေရာက္ခဲ့သည္။ ေနခ်င္စရာရွိလွေသာ ထုိရြာကေလးမွာ
စီးပြားေရးအျဖစ္ ဆန္စပါးစိုက္ပ်ဳိး သက္ ေမြးျခင္းကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ထုိရြာကေလးရဲ႕ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း နာမည္မွာ သာသနာ့ဂုဏ္ရည္
ေက်ာင္းတိုက္လုိ႔ ေခၚဆိုၾကသည္။ သာသနာ့ဂုဏ္ရည္ေက်ာင္းတိုက္မွာ
သီတင္းသုံးေသာ ဆရာေတာ္ကလည္း သာသနာ့ဂုဏ္ကုိ တကယ္ေဆာင္ေသာဓမၼကထိကတပါး ပင္
ဘြဲ႕ေတာ္မွာ ဘဒၵႏၱ သာသန၊ ၿမဳိ႕နယ္သံဃာ့နာယကလည္းျဖစ္ မဟာစည္နယ္လွည့္ဓမၼကထိ
ကလည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာသနာ့ဂုဏ္ကုိ တကယ္ေဆာင္ႏုိင္ေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပင္
သို႔ေပမယ့္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာ တစ္ခုက မၾကာေသးမွီက ၀င္ေရာက္အစားယူခဲ့သည္။
ထုိအရာ ကား အျခားမဟုတ္ေပ ဆရာေတာ္ဘုရားဟာ သာသနာေတာ္ရဲ႕ဂုဏ္ကို ေက်ပြန္စြာ
ထမ္းေဆာင္ ရင္း ဘ၀ရဲ႕နိဂုံး အခ်ိန္ပိုင္းသုိ႔ မၾကာေသးမွီက
ေရာက္သြားခဲ့ေလၿပီ။ စာေရးသူေရာက္သြားေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ တပည့္မ်ားက
အလွည့္က် ယာယီအေနျဖင့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္။
ဆရာသမားေကာင္ကို ဆည္းကပ္ေသာ တပည့္သည္ လိမၼာေရးျခားရွိသည္မည္၏။ ဆရာ
သမားေကာင္း၏ စကားမ်ားကုိ တေသြမတိမ္းလုိက္နာကာ ရပ္ရြာရဲ႕အက်ဳိး၊
သာသနာရဲ႕အက်ဳိး၊ ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕အက်ဳိးကုိ ထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ။
တပည့္သံဃာေတာ္ေတြကလည္း ၿမဳိ႕မွာ ပညာသင္ၾကားေသာ သံဃာလည္းျဖစ္၊
ပညာကလည္းေတာ္ အေတြ႕အႀကဳံကလည္းရွိၾကေသာ သံဃာေတာ္ေလးေတြလည္းျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္ရွိစဥ္အခါကလုိ သာသနာ့ဂုဏ္ရည္ေက်ာင္း တုိက္ႀကီးမွာ
သာသနာဂုဏ္ကိုေဖာ္က်ဴးေနခဲ့ၾကသည္။ ယခုလုိ သီတင္းကၽြတ္ရာသီမွာ
ဆီမီးထြန္းပြဲ က်င္းပၾကသည္။ လဆန္း(၁၃)ရက္ေန႔ညေနခင္းမွာ ရြာထဲကေန
ဆီမီးတုိင္ကိုယ္စီကိုယ္စီ ကုိင္ ကာ ညီညာေသာတန္းျဖင့္
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးပတ္ကာ လွည့္လည္ၾကသည္။ ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ လည္း ညေနကတည္းက
၀ါးတုိင္စိုက္ ႀကဳိးတန္းကာ ေရာင္စုံဆီမီးပုံးေလးေတြ ခ်ိပ္ဆြဲထားကာ
ထြန္းၾကသည္။ လူငယ္ေတြကလည္း မီးရွဴးပန္းေတြ၊ ေဗ်ာက္ေတြေဖာက္ၾက
မီးပုံးပ်ံေတြလႊတ္ၾက ႏွင့္ ေတာင္ရြက္ၾကမ္းရြာကေလးရဲ႕ ဘုရားပြဲဟာ
စည္ကားသုိက္ၿမဳိက္သည္။ အုိးစည္၊ ဒုိးပတ္၊ ဦး ေရႊရုိးအက ကလည္း
ရုိးရာအတီးအကျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶကို တနည္းပူေဇာ္ၾကသည္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ကို
သုံးခါပတ္ၿပီးလွ်င္ျဖင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားထံမွ သီလယူၾကကာ မိမိတို႔
ေနအိမ္ဆီသုိ႔ ျပန္ၾက သည္။ ကုုသုိလ္လည္းရ ၀မ္းလည္း၀ အစား
ကုသုိလ္လည္းရေပ်ာ္ရႊင္ရလုိ႔ ေျပာင္းလုိက္ခ်င္ပါဘိ။
လူရြယ္လူငယ္လူလတ္အားလုံး တက္တက္ၾကြၾကြႏွင့္ မိဘဘုိးဘြားဆရာသမားတို႔ရဲ႕
ရုိးရာဓေလ့ အေမြအႏွစ္ကုိ ထိမ္းသိမ္း၍ ဘာသာေရးပြဲကုိ
စည္ကားသုိက္ၿမဳိက္စြာက်င္းပၾကသည္။
(၁၄)ရက္ေန႔မနက္မွာေတာ့ ပင့္သံဃာ(၆၀)ေက်ာ္တို႔ကို
ဆြမ္းေတာ္ႀကီးေလာင္းလွဴၾက သည္။ ေစတနာသဒၶါတရားကေတာ့ ထက္သန္လွကာ
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ဗဟုိျပဳ၍ ပတ္ပတ္ လည္လည္လွဴရံပစၥည္းတို႔ျဖင့္
ရပ္ကာေစာင့္ေနၾကသည္။ ၾကြလာေသာဆရာေတာ္သံဃာေတာ္တုိ႕ ကို ေလာင္းလွဴၾကတာလည္း
ၾကည္ညဳိသဒၶါတရား အလြန္ေကာင္းလွေပသည္။ ဆြမ္းေလာင္းပြဲၿပီ ၍ ဆရာေတာ္မွ
ေရစက္ခ်အမွ်အတမ္းေပးေ၀ကာ သီတင္းကၽြတ္ဘုရားပြဲကေလး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
စည္စည္ကားကားက်င္းပႏုိင္ခဲ့သည္။ ယခုလုိရြာကေလးတို႔လုိ
ျမန္မာျပည္ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ ရွိေနၾကမွာလည္း မလြဲဧကန္ပင္၊
သုိ႔ပင္လွ်င္ျဖင့္ ဘာသာေရးပြဲမွ ေပ်ာ္ရႊင္ပြဲသက္သက္အျဖစ္
ေျပာင္းလဲသြားၾကေသာ ရြာေလးေတြမွာလည္း မနည္းလွေပ။ ထုိရြာကေလးေတြအတြက္
၀မ္းနည္း လွေပ၏။ ဘာသာေရးပြဲမွ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲအျဖစ္
အသြင္မကူးေျပာင္းေစရန္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ မ်ား အထူးၾကပ္မတ္ေပးရန္
အထူးလုိအပ္လွသည္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးရန္လည္း စာေရးသူ ဒီေဆာင္းပါးျဖင့္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
ဒီလုိသီတင္းကၽြတ္ရာသီေလးမွာ မိမိိတုိ႕ရဲ႕အေလးထားရာျဖစ္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶကို
ဆီမီးစသည္တို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္သကၠာရ ျပဳျခင္းျဖင့္
မိဘဘုိးဘြားေရွးရုိးရာအေမြအႏွစ္တို႕ကို ထိမ္းသိမ္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳ
ေရးသားလုိက္ရပါတယ္။
စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကုိအစဥ္ေလးစားလွ်က္
ဇြဲမာန္(အင္းဝ)
No comments:
Post a Comment