“ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ကၽြန္ေတာ္နွင့္ဝိပႆနာ”
………………………………………………………..
ကၽြန္ေတာ္လူလက္ပုိင္းေရာက္ၿပီဆုိလွ်င္ျဖင့္ဘာသာေရးကုိစိတ္ဝင္စားလာခဲ့သည္။
ဘာသာတရား၏ေလးနက္မႈ႕ကုိသိရွိခဲ့ရသည္။
ဘာသာတရားဟာကၽြန္ေတာ္၏အစိတ္ပုိင္းတစ္ခုအေနျဖင့္ေလ့လာ
လုိက္စားမႈေတြလုပ္ေနရင္းအခ်ိန္
ေတြကုန္ဆုံးေစခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ဘာသာတရားရဲ႕နက္နဲမႈ႕ကုိမရရွိခဲ့ေသးေပ။
ဘာသာတရားဟာနူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့အရာျဖစ္လင့္ကစားဘာသာတရားကုိေလ့လာလုိက္စားရင္း
ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္မာယာသာေဌယ်တစ္ခုအျဖစ္လွည့္စားမိခဲ့သည္။
မိမိကုိယ့္ကုိမိမိလွည့္စားေနမွန္းမသိရွိခဲ့ေပ။ အခ်ိန္ေတြၾကသည္နွင့္အမွ်ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္
ဘာသာတရားကုိသံသယဝင္ခဲ့မိသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကဘာသာတရားကုိသာယာမႈတစ္ခုအျဖစ္
မွတ္ယူကာဘာသာတရားရဲ႕
ေနာက္သုိ႔ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လုိက္ေနခဲ့သည္။ ဒီခ်ိန္ကစၿပီးကၽြန္ေတာ္လုပ္ရပ္ေတြကေက်ာျခင္း
ကပ္ေနတဲ့သုံးဂဏန္းနွင့္ေလးဂဏန္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ရည္ရြယ္ၿပီးသြားေနတာကနိဗၺာန္ဆုိေပမဲ့
ကၽြန္ေတာ္တကယ္သြားေနတာကနိဗၺာန္ကုိေက်ာေပးၿပီးသြားေနတာျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္းတဝဲ
လည္လည္ျဖစ္ကာဘာမွထူးျခားတစုံတရာမရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ တေန႔မွာေတာ့ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ကကၽြန္ေတာ့္ကုိေျပာပါတယ္”မင္း….မဟာစည္ဆရာေတာ္ရဲ႕
နည္းနာနိႆယကုိခံယူၿပီးလုပ္ၾကည့္ပါလား” တဲ့ဒီလုိနဲ႔တက္သိနားလည္ေသာဆရာေတာ္ေတြ၊မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ေဟာၾကားေသာတိပ္ေခြVCD,စာအုပ္ေတြေလ့လာခဲ့ပါတယ္။
ဒါလည္းမရခဲ့ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မျဖစ္စေလာက္ဉာဏ္ေလးနဲ႔ဆရာေတာ္ဘုရားေဟာၾကားခ်က္
ထိထိမိမိကုိမသိရွိနုိင္ေပ။ေနာက္တခါလည္းျပန္ၿပီးတုိက္တြန္းပါေသးတယ္။
အင္မတန္ေကာင္းရွာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ “မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားေဟာၾကားခ်က္ကုိမသိနုိင္ဘူး
ဆုိရင္ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနည္းကုိလုိက္စားပါ”တဲ့သူကေတာ့ထက္ၿပီး
အားေပးရွာပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႕ဘဲကၽြန္ေတာ္ေျပာင္ၿပီးရႈ႕မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဘဝကရင့္က်က္မႈမ်ားလာေတာ့အစကဟုတ္မလုိနဲ႕ေနာက္ပုိင္းေတာ့
ဒုန္ရင္းကဒုန္ရင္းျပန္ေရာက္ေနတယ္ေလ။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြက ဉာဏ္ပညာႀကီးမားစြာေစတနာ ေမတၱာေတြနဲ႔ေဟာၾကား
လမ္းညြန္ျပခဲ့ေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေသးခ်ာလွတဲ့ဉာဏ္ပညာက ဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ေစတနာေမတၱာ
ေတြကုိဖ်က္စီးရာေရာက္ခဲ့မိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ “ကဲ ငါမလုပ္ေတာ့ဘူး”ဆုိၿပီးရပ္တန္႔ခဲ့သည္။
ေနာက္ေတာ့သူမ်ားေတြ”ဟုိဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္၊ ဒီဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္”စသည္
ေျပာပါမ်ားလာေတာ့တဖန္စိတ္ဝင္လာခဲ့မိျပန္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ဘဲပဲဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားရဲ႕နည္းနာ
ဥပနိႆယေတြခံယူၿပီးတရားဘာဝနာျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ တရားေတြလည္းမျပတ္နာယူမွတ္သာခဲ့တာေပါ့။
ကၽြနု္ပ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကေလးအရြယ္ကဆရာသမား၏အရုိက္ကုိခံခဲ့ရသလုိ
ရုိက္ခံခဲ့ရတာမ်ားလာေတာ့ထုံေပထုံေပျဖစ္ၿပီးမနာေတာ့ဘူး။ ခုလည္းကၽြန္ေတာ့ကုိကၽြန္ေတာ္ဟုိဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္ဆုိရင္
လည္းလုပ္လုိက္တာနာလုိက္တာပဲ။ ဒီဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္ဆုိရင္လည္းလုပ္လုိက္တာနာလုိုက္-
တာပဲ။ ဒီလုိနဲ႔တရားနာယူတာ(ဟုိဟာေကာင္းနုိးနုိးဒီဟာေကာင္းနုိးနုိး)စသည္ျမည္းစမ္းတဲ့သေဘာမ်ိဳး
ျဖစ္ေနေတာ့ဘာမွမထူျခားခဲ့ျပန္ဘူး။ ဒီတခါေတာ့ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ပဲထက္ကာထက္ကာလုပ္ေန
ေတာ့တရားရဲ႕သေဘာသြားကုိသိသလုိဘာလုိလုိနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္ခက္ၾကြားၾကြား
ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ လူေတြေတြ႔တုိင္းေျပာျပခ်င္သည့္စိတ္ကအၿမဲလုိလုိေရာက္ေနမိတယ္။
အမွန္ေတာ့လူကုိသိေစခ်င္တာကခက္နည္းနည္းကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္ေမာ္ေမာ္ၾကြားၾကြား
ျဖစ္ေနတာကခက္မ်ားမ်ားပါ။ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕စိတ္ေတြဟာဆန္းၾကယ္တယ္ဆုိတာ
တကယ္မွန္ကန္တာပဲအစမွာေတာ့တရားေဆြးေႏြးတာေပါ့ေနာက္ေျပာပါမ်ားလာေတာ့
သိတယ္မဟုတ္လားပုထုဇဥ္ရဲ႕စိတ္ကနုိးထလာခဲ့တယ္မခံခ်င္ဘူးေလ
ကုိယ့္ကုိေၾကာတယ္ထင္လာခဲ့တာေပါ့။
ဒီေကာင္ဆရာႀကီးလုပ္တာပါလူကျဖင့္မေတာက္တေခါက္ျဖင့္
ဘာညာဘာညာစသည္ျဖင့္ေျပာၿပီးတရားေဆြးေႏြးပဲြကေနရန္ပြဲေျပာင္းခဲ့တာေပါ့။
ဒီလုိျဖစ္ေနတာေတြကုိကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္သတိမထားမိခဲ့ဘူးကုိယ့္ကုိတရားထူးရခဲ့သူပမာ
မာန္မာနေတြနဲ႔လူေတြ႔တုိင္းဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကထိန္းမရျဖစ္ခဲ့သည္။
ျဖစ္လည္းျဖစ္ေလာက္ပါေပတယ္၊ဘဝကရင့္က်က္မႈမ်ားလာၿပီေလ။ အမွန္ေတာ့ဘဝကႀကဳံေတြ႕ပါမ်ား
လာေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္ခံနုိင္ရည္စိတ္ေတြေမြးဖြားနုိင္ခဲ့တာကုိ
တရားအားထုတ္လုိ႔ပဲထင္ကာ
စိတ္ႀကီးဝင္ခဲ့မိတာေပါ့။ တရားအားထုတ္လုိ႔အနည္းနွင့္အမ်ားေတာ့သက္ဆုိင္တယ္ဆုိေပမဲ့အကုန္လုံး
ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ေပ။ အင္မတန္မွေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြကကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ဟန္ခ်က္ညီညီနွင့္လိမ္ေနတယ္ဆုိတာမသိခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္ဟုတ္လွၿပီ၊
တက္လွၿပီ၊ ေတာ္လွၿပီစသည္စိတ္ႀကီးဝင္ကာေယာင္ေျခာက္ဆယ္ျဖစ္ေနတာကုိေတာ့
မဆန္းစစ္မိပါေပ။ အမွန္ေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္တကယ့္ေယာင္ေျခာက္ဆယ္မွေယာင္ေျခာက္
ဆယ္အစစ္ပါေလ။ ဟုိဟာေကာင္းနုိးနုိး ဒီဟာေကာင္းနုိးနုိးနဲ႕လုိက္လုပ္ရင္းေယာင္ေျခာက္ဆယ္
ျဖစ္ေနေသာကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိ႔လည္းနားမလည္ထုံထုံထုိင္းထုိင္းျဖစ္ေနေသာ
ကၽြန္ေတာ္တေန႔မွာေတာ့ဘဝကသင္ခန္းစာျပၿပီေလ..။
မထင္မွတ္ပဲကုိယ့္ရဲ႕ခ်စ္ဆုံးသူေတြဗုန္းဗုန္းဆုိသလုိေသခဲ့ၿပီ၊ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ကလည္း
က်န္းမာေရးခ်ဳိတဲ့ေနတဲ့သူဘဝေရာက္ခဲ့ရၿပီေပါ့။ ဒါတင္မကေသးဘဲဆက္တုိက္ဆုိသလုိအိမ္သားေတြ
နဲ႔ရန္ျဖစ္စီးပြားေရးေတြထုိးက်မထင္မွတ္ပဲျဖစ္တက္ေသာအရာဝတၳဳေတြက
ဆက္တုိက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ေနာက္ဆုံးႀကံရာမရျဖစ္ကာကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္
လူ႔ေလာကႀကီးထဲမွာမေနရဲေလာက္ေအာင္ဆုိးရြားစြားျဖစ္ခဲ့သည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့အရင္ကေမာ္ေမာ္ၾကြားၾကြားေနခဲ့ေသာတရာသမားႀကီး မိမိကုိယ္ကုိဟုတ္လွၿပီ၊
တက္လွၿပီ၊ ေတာ္လွၿပီဟုသက္မွတ္ခဲ့ေသာတရားသမားႀကီး
ဘဝကသင္ခန္းစာျဖင့္ဒုကၡလွလွေလးေတြ
တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေခ်ခၽြတ္ေနတာကုိျမင္ရင္ေဘးကပြဲၾကည့္ပရိသတ္အေနနဲ႕
ဘယ္ေလာက္ဟားတုိက္ရယ္ေမာလိမ့္မည္မသိ။ တကယ္ေတာ့ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြကမရယ္ေမာခဲ့ၾကပါဘူး။ ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဖးမသူ အားေပးသူစသည္နဲ႔ေပါ့။ တခဲနက္ဆုိသလုိဝုိင္းဝန္းၾကေတာ့ၿငိမ္းေတာ့မည့္ဆဲဆဲေလာင္စာဆီ
ထည့္လုိက္ေတာ့ ဟုန္းကနဲ မီးေတာက္ႀကီးတစ္ခုလင္းလာလုိက္တာဝမ္းသာၾကတာမ်ားဘယ္လုိမွေျပာ
ျပလုိ႔ကုိမရျဖစ္ခဲ့မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ဘဝဆီမီးတုိင္ကေလးၿငိမ္းေတာ့မည့္ဆဲဆဲမွာေလာင္စာဆီအျဖစ္ပစၥည္းနွင့္တမ်ိဳး အားေပးမႈ
နဲ႔တဖုံကူညီခဲ့ၾကၿပီး အဲဒီအထဲကမွကၽြန္ေတာ္ကုိအမွန္ျဖစ္ေစသည့္တခြန္းကေတာ့
”မင္းဘဝကုိအရင္မင္းရွာထားတဲ့တရားေတြနဲ႔ခ်ိန္ထုိၾကည့္”တဲ့
ဟုတ္လုိက္ေလျဖစ္ျခင္းအဲသည္ၾကမွကုိယ္ဘဝကုိျပန္လည္သုံးသတ္မိတာ
ကုန္ဆုံးတဲ့အခ်ိန္ေတြနွေျမွာမိလုိက္တာမ်ားရင္ထဲထိလုိက္လုိက္ေမာေနတာေပါ့။
ကုိယ္ဘဝဒုကၡေတြ သုခေတြျပန္လည္သုံးသတ္လာလုိက္တာတေန႔မွာေတာ့”ခ်က္”ဆုိသလုိ
အလင္းတန္းတစ္ခုကအသိဉာဏ္ထဲကုိဝင္လာခဲ့ၿပီ။ အဲဒါဘာလဲဆုိရင္
”ငါဟာတရားေတာ္ေတြကုိလုိက္ရွာေနတာပဲ၊ တရား ကုိရွာေနတာမွမဟုတ္တာ”အသိေလးတစ္ခုေပါ့။
အင္မတန္အဖုိးတန္တဲ့အသိေလးပါ။
အရင္တရားေတာ္ေတြရွာတုန္းကဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားရဲ႕
စကားေတာ္ေတြဟာလည္းခုမွနားလည္
သေဘာေပါက္ၿပီးတရားအရသာကုိခ်ိဳၿမိန္စြာခံစားရၿပီေပါ့။အမွန္ေတာ့”
တရားေနာက္ကုိလုိက္ရွာမေနဘဲ”တရားလုပ္ေနသူအဖုိ႔ေန႔စဥ္ျဖစ္ ပ်က္ ေနတာေတြကတရားခ်ည္းပါပဲလုိ႔သိရုံပါ။ မိမိတုိ႔ရဲ႕ခႏၶာ
အစိတ္ပုိင္းအပါဝင္အားလုံးဟာရွာတက္ရင္တရားရဲ႕သေဘာသဘာဝေတြပါပဲ။ တရားကိုလုိက္ရွာေန
သမွ်ကာလပတ္လုံးဘယ္အခါမွေတြ႔လိမ့္မည္မထင္ပါ။ တရာေတာ္ေတြကုိသာေတြ႔လိမ့္မည္။
ရွာေလေဝးေလျဖစ္ေနလိမ့္မည္၊ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလုိ
သုံးဂဏန္းနွင့္ေလးဂဏန္းေတြလုိေက်ာျခင္းကပ္ၿပီးရွာေနသလုိျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ တရားေတာ္ေတြကုိထုိက္သင့္သေလာက္ေတာ့ရွာပါ။သုိ႔ေပမဲ့
အၿမဲတမ္းေတာ့မရွာေစခ်င္ပါဘူး၊ အၿမဲတမ္းရွာရမွာက”တရား”ပါပဲ။
ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားရဲ႕ေဟာၾကားညြန္ျပခ်က္ေတြက
နည္းဥပနိႆယေတြကသာကြဲလြဲေနတာပါ။
အားလုံးရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြခ်ဳံလုိက္ရင္ေတာ့”နိဗၺာန္ေနာက္ဖုိ႔၊ ဘဝမွထြက္ေျမွာက္ဖုိ႔”ဆုိတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းပါပဲ။ အမွန္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခရီးတစ္ခုသြားတဲ့အခါ ကားနဲ႔သြားမွာလား
ေလယာဥ္နွင့္သြားမွာလား ဆုိင္ကယ္နွင့္ သေဘာၤနွင့္ စသည္အျမန္ေရာက္တာ၊
သက္သာလြယ္ကူေစတာ၊ နူးညံ့တာ ေရြးခ်ယ္ၿပီးသြားဖုိ႔ပါပဲ။ ဘယ္အရာနဲ႔ပဲသြားသြားတေန႔ေန႔ေတာ့
ေရာက္မွာပါပဲမဟုတ္လား၊ သြားေနဖုိ႔သာအဓိကပါ။
ထုိ႔အတူဘယ္ဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္၊ ဘယ္တရားကေကာင္းတယ္စသည္
ကၽြန္ေတာ္လုိေယာင္ေျခာက္ဆယ္မလုပ္ပဲ၊မိမိနွင့္သင့္ေလွ်ာ္ေလွ်ာက္ပတ္ေသာဆရာသမားတုိ႔ရဲ႕
နည္းနာဥပနိႆယကုိယူၿပီး”တရား”ကုိရွာေနဖုိ႔သာအဓိကအေရးႀကီးေၾကာင္းစာေရးသူ
“ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ကၽြန္ေတာ္နွင့္ဝိပႆနာကုိေရးသာလုိက္ရပါသည္…………..။
ေမတၱာမြန္ျဖင့္….
ဇြဲမာန္(အင္းဝ)
………………………………………………………..
ကၽြန္ေတာ္လူလက္ပုိင္းေရာက္ၿပီဆုိလွ်င္ျဖင့္ဘာသာေရးကုိစိတ္ဝင္စားလာခဲ့သည္။
ဘာသာတရား၏ေလးနက္မႈ႕ကုိသိရွိခဲ့ရသည္။
ဘာသာတရားဟာကၽြန္ေတာ္၏အစိတ္ပုိင္းတစ္ခုအေနျဖင့္ေလ့လာ
လုိက္စားမႈေတြလုပ္ေနရင္းအခ်ိန္
ေတြကုန္ဆုံးေစခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ဘာသာတရားရဲ႕နက္နဲမႈ႕ကုိမရရွိခဲ့ေသးေပ။
ဘာသာတရားဟာနူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့အရာျဖစ္လင့္ကစားဘာသာတရားကုိေလ့လာလုိက္စားရင္း
ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္မာယာသာေဌယ်တစ္ခုအျဖစ္လွည့္စားမိခဲ့သည္။
မိမိကုိယ့္ကုိမိမိလွည့္စားေနမွန္းမသိရွိခဲ့ေပ။ အခ်ိန္ေတြၾကသည္နွင့္အမွ်ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္
သတိထားမိစျပဳခဲ့ၿပီေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနေသာလုပ္ငန္းသည္မွန္ကန္မႈေရာရွိရဲ႕လား
ဘာသာတရားကကၽြန္ေတာ့္ဘဝကုိေျပာင္းလဲေစမွာလားဆုိတာေတြေတြးေတာၿပီးဘာမွမဆုိင္တဲ့ဘာသာတရားကုိသံသယဝင္ခဲ့မိသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကဘာသာတရားကုိသာယာမႈတစ္ခုအျဖစ္
မွတ္ယူကာဘာသာတရားရဲ႕
ေနာက္သုိ႔ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လုိက္ေနခဲ့သည္။ ဒီခ်ိန္ကစၿပီးကၽြန္ေတာ္လုပ္ရပ္ေတြကေက်ာျခင္း
ကပ္ေနတဲ့သုံးဂဏန္းနွင့္ေလးဂဏန္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ရည္ရြယ္ၿပီးသြားေနတာကနိဗၺာန္ဆုိေပမဲ့
ကၽြန္ေတာ္တကယ္သြားေနတာကနိဗၺာန္ကုိေက်ာေပးၿပီးသြားေနတာျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္းတဝဲ
လည္လည္ျဖစ္ကာဘာမွထူးျခားတစုံတရာမရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ တေန႔မွာေတာ့ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ကကၽြန္ေတာ့္ကုိေျပာပါတယ္”မင္း….မဟာစည္ဆရာေတာ္ရဲ႕
နည္းနာနိႆယကုိခံယူၿပီးလုပ္ၾကည့္ပါလား” တဲ့ဒီလုိနဲ႔တက္သိနားလည္ေသာဆရာေတာ္ေတြ၊မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ေဟာၾကားေသာတိပ္ေခြVCD,စာအုပ္ေတြေလ့လာခဲ့ပါတယ္။
ဒါလည္းမရခဲ့ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မျဖစ္စေလာက္ဉာဏ္ေလးနဲ႔ဆရာေတာ္ဘုရားေဟာၾကားခ်က္
ထိထိမိမိကုိမသိရွိနုိင္ေပ။ေနာက္တခါလည္းျပန္ၿပီးတုိက္တြန္းပါေသးတယ္။
အင္မတန္ေကာင္းရွာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ “မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားေဟာၾကားခ်က္ကုိမသိနုိင္ဘူး
ဆုိရင္ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနည္းကုိလုိက္စားပါ”တဲ့သူကေတာ့ထက္ၿပီး
အားေပးရွာပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႕ဘဲကၽြန္ေတာ္ေျပာင္ၿပီးရႈ႕မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဘဝကရင့္က်က္မႈမ်ားလာေတာ့အစကဟုတ္မလုိနဲ႕ေနာက္ပုိင္းေတာ့
ဒုန္ရင္းကဒုန္ရင္းျပန္ေရာက္ေနတယ္ေလ။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြက ဉာဏ္ပညာႀကီးမားစြာေစတနာ ေမတၱာေတြနဲ႔ေဟာၾကား
လမ္းညြန္ျပခဲ့ေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေသးခ်ာလွတဲ့ဉာဏ္ပညာက ဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ေစတနာေမတၱာ
ေတြကုိဖ်က္စီးရာေရာက္ခဲ့မိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ “ကဲ ငါမလုပ္ေတာ့ဘူး”ဆုိၿပီးရပ္တန္႔ခဲ့သည္။
ေနာက္ေတာ့သူမ်ားေတြ”ဟုိဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္၊ ဒီဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္”စသည္
ေျပာပါမ်ားလာေတာ့တဖန္စိတ္ဝင္လာခဲ့မိျပန္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ဘဲပဲဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားရဲ႕နည္းနာ
ဥပနိႆယေတြခံယူၿပီးတရားဘာဝနာျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ တရားေတြလည္းမျပတ္နာယူမွတ္သာခဲ့တာေပါ့။
ကၽြနု္ပ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကေလးအရြယ္ကဆရာသမား၏အရုိက္ကုိခံခဲ့ရသလုိ
ရုိက္ခံခဲ့ရတာမ်ားလာေတာ့ထုံေပထုံေပျဖစ္ၿပီးမနာေတာ့ဘူး။ ခုလည္းကၽြန္ေတာ့ကုိကၽြန္ေတာ္ဟုိဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္ဆုိရင္
လည္းလုပ္လုိက္တာနာလုိက္တာပဲ။ ဒီဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္ဆုိရင္လည္းလုပ္လုိက္တာနာလုိုက္-
တာပဲ။ ဒီလုိနဲ႔တရားနာယူတာ(ဟုိဟာေကာင္းနုိးနုိးဒီဟာေကာင္းနုိးနုိး)စသည္ျမည္းစမ္းတဲ့သေဘာမ်ိဳး
ျဖစ္ေနေတာ့ဘာမွမထူျခားခဲ့ျပန္ဘူး။ ဒီတခါေတာ့ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ပဲထက္ကာထက္ကာလုပ္ေန
ေတာ့တရားရဲ႕သေဘာသြားကုိသိသလုိဘာလုိလုိနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္ခက္ၾကြားၾကြား
ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ လူေတြေတြ႔တုိင္းေျပာျပခ်င္သည့္စိတ္ကအၿမဲလုိလုိေရာက္ေနမိတယ္။
အမွန္ေတာ့လူကုိသိေစခ်င္တာကခက္နည္းနည္းကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္ေမာ္ေမာ္ၾကြားၾကြား
ျဖစ္ေနတာကခက္မ်ားမ်ားပါ။ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕စိတ္ေတြဟာဆန္းၾကယ္တယ္ဆုိတာ
တကယ္မွန္ကန္တာပဲအစမွာေတာ့တရားေဆြးေႏြးတာေပါ့ေနာက္ေျပာပါမ်ားလာေတာ့
သိတယ္မဟုတ္လားပုထုဇဥ္ရဲ႕စိတ္ကနုိးထလာခဲ့တယ္မခံခ်င္ဘူးေလ
ကုိယ့္ကုိေၾကာတယ္ထင္လာခဲ့တာေပါ့။
ဒီေကာင္ဆရာႀကီးလုပ္တာပါလူကျဖင့္မေတာက္တေခါက္ျဖင့္
ဘာညာဘာညာစသည္ျဖင့္ေျပာၿပီးတရားေဆြးေႏြးပဲြကေနရန္ပြဲေျပာင္းခဲ့တာေပါ့။
ဒီလုိျဖစ္ေနတာေတြကုိကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္သတိမထားမိခဲ့ဘူးကုိယ့္ကုိတရားထူးရခဲ့သူပမာ
မာန္မာနေတြနဲ႔လူေတြ႔တုိင္းဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကထိန္းမရျဖစ္ခဲ့သည္။
ျဖစ္လည္းျဖစ္ေလာက္ပါေပတယ္၊ဘဝကရင့္က်က္မႈမ်ားလာၿပီေလ။ အမွန္ေတာ့ဘဝကႀကဳံေတြ႕ပါမ်ား
လာေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္ခံနုိင္ရည္စိတ္ေတြေမြးဖြားနုိင္ခဲ့တာကုိ
တရားအားထုတ္လုိ႔ပဲထင္ကာ
စိတ္ႀကီးဝင္ခဲ့မိတာေပါ့။ တရားအားထုတ္လုိ႔အနည္းနွင့္အမ်ားေတာ့သက္ဆုိင္တယ္ဆုိေပမဲ့အကုန္လုံး
ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ေပ။ အင္မတန္မွေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြကကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ဟန္ခ်က္ညီညီနွင့္လိမ္ေနတယ္ဆုိတာမသိခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္ဟုတ္လွၿပီ၊
တက္လွၿပီ၊ ေတာ္လွၿပီစသည္စိတ္ႀကီးဝင္ကာေယာင္ေျခာက္ဆယ္ျဖစ္ေနတာကုိေတာ့
မဆန္းစစ္မိပါေပ။ အမွန္ေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကုိကၽြန္ေတာ္တကယ့္ေယာင္ေျခာက္ဆယ္မွေယာင္ေျခာက္
ဆယ္အစစ္ပါေလ။ ဟုိဟာေကာင္းနုိးနုိး ဒီဟာေကာင္းနုိးနုိးနဲ႕လုိက္လုပ္ရင္းေယာင္ေျခာက္ဆယ္
ျဖစ္ေနေသာကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိ႔လည္းနားမလည္ထုံထုံထုိင္းထုိင္းျဖစ္ေနေသာ
ကၽြန္ေတာ္တေန႔မွာေတာ့ဘဝကသင္ခန္းစာျပၿပီေလ..။
မထင္မွတ္ပဲကုိယ့္ရဲ႕ခ်စ္ဆုံးသူေတြဗုန္းဗုန္းဆုိသလုိေသခဲ့ၿပီ၊ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ကလည္း
က်န္းမာေရးခ်ဳိတဲ့ေနတဲ့သူဘဝေရာက္ခဲ့ရၿပီေပါ့။ ဒါတင္မကေသးဘဲဆက္တုိက္ဆုိသလုိအိမ္သားေတြ
နဲ႔ရန္ျဖစ္စီးပြားေရးေတြထုိးက်မထင္မွတ္ပဲျဖစ္တက္ေသာအရာဝတၳဳေတြက
ဆက္တုိက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ေနာက္ဆုံးႀကံရာမရျဖစ္ကာကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္
လူ႔ေလာကႀကီးထဲမွာမေနရဲေလာက္ေအာင္ဆုိးရြားစြားျဖစ္ခဲ့သည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့အရင္ကေမာ္ေမာ္ၾကြားၾကြားေနခဲ့ေသာတရာသမားႀကီး မိမိကုိယ္ကုိဟုတ္လွၿပီ၊
တက္လွၿပီ၊ ေတာ္လွၿပီဟုသက္မွတ္ခဲ့ေသာတရားသမားႀကီး
ဘဝကသင္ခန္းစာျဖင့္ဒုကၡလွလွေလးေတြ
တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေခ်ခၽြတ္ေနတာကုိျမင္ရင္ေဘးကပြဲၾကည့္ပရိသတ္အေနနဲ႕
ဘယ္ေလာက္ဟားတုိက္ရယ္ေမာလိမ့္မည္မသိ။ တကယ္ေတာ့ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြကမရယ္ေမာခဲ့ၾကပါဘူး။ ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဖးမသူ အားေပးသူစသည္နဲ႔ေပါ့။ တခဲနက္ဆုိသလုိဝုိင္းဝန္းၾကေတာ့ၿငိမ္းေတာ့မည့္ဆဲဆဲေလာင္စာဆီ
ထည့္လုိက္ေတာ့ ဟုန္းကနဲ မီးေတာက္ႀကီးတစ္ခုလင္းလာလုိက္တာဝမ္းသာၾကတာမ်ားဘယ္လုိမွေျပာ
ျပလုိ႔ကုိမရျဖစ္ခဲ့မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ဘဝဆီမီးတုိင္ကေလးၿငိမ္းေတာ့မည့္ဆဲဆဲမွာေလာင္စာဆီအျဖစ္ပစၥည္းနွင့္တမ်ိဳး အားေပးမႈ
နဲ႔တဖုံကူညီခဲ့ၾကၿပီး အဲဒီအထဲကမွကၽြန္ေတာ္ကုိအမွန္ျဖစ္ေစသည့္တခြန္းကေတာ့
”မင္းဘဝကုိအရင္မင္းရွာထားတဲ့တရားေတြနဲ႔ခ်ိန္ထုိၾကည့္”တဲ့
ဟုတ္လုိက္ေလျဖစ္ျခင္းအဲသည္ၾကမွကုိယ္ဘဝကုိျပန္လည္သုံးသတ္မိတာ
ကုန္ဆုံးတဲ့အခ်ိန္ေတြနွေျမွာမိလုိက္တာမ်ားရင္ထဲထိလုိက္လုိက္ေမာေနတာေပါ့။
ကုိယ္ဘဝဒုကၡေတြ သုခေတြျပန္လည္သုံးသတ္လာလုိက္တာတေန႔မွာေတာ့”ခ်က္”ဆုိသလုိ
အလင္းတန္းတစ္ခုကအသိဉာဏ္ထဲကုိဝင္လာခဲ့ၿပီ။ အဲဒါဘာလဲဆုိရင္
”ငါဟာတရားေတာ္ေတြကုိလုိက္ရွာေနတာပဲ၊ တရား ကုိရွာေနတာမွမဟုတ္တာ”အသိေလးတစ္ခုေပါ့။
အင္မတန္အဖုိးတန္တဲ့အသိေလးပါ။
အရင္တရားေတာ္ေတြရွာတုန္းကဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားရဲ႕
စကားေတာ္ေတြဟာလည္းခုမွနားလည္
သေဘာေပါက္ၿပီးတရားအရသာကုိခ်ိဳၿမိန္စြာခံစားရၿပီေပါ့။အမွန္ေတာ့”
တရားေနာက္ကုိလုိက္ရွာမေနဘဲ”တရားလုပ္ေနသူအဖုိ႔ေန႔စဥ္ျဖစ္ ပ်က္ ေနတာေတြကတရားခ်ည္းပါပဲလုိ႔သိရုံပါ။ မိမိတုိ႔ရဲ႕ခႏၶာ
အစိတ္ပုိင္းအပါဝင္အားလုံးဟာရွာတက္ရင္တရားရဲ႕သေဘာသဘာဝေတြပါပဲ။ တရားကိုလုိက္ရွာေန
သမွ်ကာလပတ္လုံးဘယ္အခါမွေတြ႔လိမ့္မည္မထင္ပါ။ တရာေတာ္ေတြကုိသာေတြ႔လိမ့္မည္။
ရွာေလေဝးေလျဖစ္ေနလိမ့္မည္၊ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလုိ
သုံးဂဏန္းနွင့္ေလးဂဏန္းေတြလုိေက်ာျခင္းကပ္ၿပီးရွာေနသလုိျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ တရားေတာ္ေတြကုိထုိက္သင့္သေလာက္ေတာ့ရွာပါ။သုိ႔ေပမဲ့
အၿမဲတမ္းေတာ့မရွာေစခ်င္ပါဘူး၊ အၿမဲတမ္းရွာရမွာက”တရား”ပါပဲ။
ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားရဲ႕ေဟာၾကားညြန္ျပခ်က္ေတြက
နည္းဥပနိႆယေတြကသာကြဲလြဲေနတာပါ။
အားလုံးရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြခ်ဳံလုိက္ရင္ေတာ့”နိဗၺာန္ေနာက္ဖုိ႔၊ ဘဝမွထြက္ေျမွာက္ဖုိ႔”ဆုိတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းပါပဲ။ အမွန္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခရီးတစ္ခုသြားတဲ့အခါ ကားနဲ႔သြားမွာလား
ေလယာဥ္နွင့္သြားမွာလား ဆုိင္ကယ္နွင့္ သေဘာၤနွင့္ စသည္အျမန္ေရာက္တာ၊
သက္သာလြယ္ကူေစတာ၊ နူးညံ့တာ ေရြးခ်ယ္ၿပီးသြားဖုိ႔ပါပဲ။ ဘယ္အရာနဲ႔ပဲသြားသြားတေန႔ေန႔ေတာ့
ေရာက္မွာပါပဲမဟုတ္လား၊ သြားေနဖုိ႔သာအဓိကပါ။
ထုိ႔အတူဘယ္ဆရာေတာ္ကေကာင္းတယ္၊ ဘယ္တရားကေကာင္းတယ္စသည္
ကၽြန္ေတာ္လုိေယာင္ေျခာက္ဆယ္မလုပ္ပဲ၊မိမိနွင့္သင့္ေလွ်ာ္ေလွ်ာက္ပတ္ေသာဆရာသမားတုိ႔ရဲ႕
နည္းနာဥပနိႆယကုိယူၿပီး”တရား”ကုိရွာေနဖုိ႔သာအဓိကအေရးႀကီးေၾကာင္းစာေရးသူ
“ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ကၽြန္ေတာ္နွင့္ဝိပႆနာကုိေရးသာလုိက္ရပါသည္…………..။
ေမတၱာမြန္ျဖင့္….
ဇြဲမာန္(အင္းဝ)
No comments:
Post a Comment