တိတ္တခုိးလြမ္းမိျခင္း

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိအရမ္းခ်စ္တယ္။
ခ်စ္တယ္ဆုိတာထက္သံေယာဇဥ္ရွိတယ္လုိ႔ဆုိရင္မမွားဘူး။
ျမတ္နုိးတြယ္တာမိတဲ့သူတစ္ေယာက္ကုိသံေယာဇဥ္ပုိမိတာ

ကၽြန္္ေတာ့္အမွားလား။
တကယ္ဆုိရင္

ဘာရယ္ညာရယ္မသိခင္ကျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့သံေယာဇဥ္က

တခါတခါကၽြန္ေတာ့္ကုိခ်ည္ေနွာင္ေစခဲ့တယ္။
ခ်စ္တယ္၊ႀကိဳက္တယ္၊လြမ္းတယ္၊သတိရတယ္ဆုိတာေတြက

အဆန္းမဟုတ္မွန္းေတာ့သိပါတယ္။
ဒါေပမယ္...........
ရင္ထဲကျဖစ္ေပၚမႈကုိေခါင္းစဥ္တပ္ရတာကုိကဆုိးလြန္းပါတယ္။
ျဖစ္ေနတာနဲ႔ျဖစ္သင့္တာေဗ်ာင္းျပန္ဧရိယာအျပင္ဘက္ေရာက္ေနၾကတယ္ေလ။
ျဖစ္ေပၚေနတာနဲ႔ျဖစ္သင့္တာကေရာဘာထူးတာမွတ္လုိ႔လဲ၊
အတူတူပဲမဟုတ္လား......
ေရွာင္လြဲမႈေတြေနာက္လုိက္မိၾကရင္းရႈပ္ေထြးလွတဲ့အေတြးနက္နက္ထဲမွာ

ခဏခဏေလွ်ာက္လည္မိကုန္တယ္။
တကယ္ဆုိရင္ကၽြဳႏု္ပ္မွားတာပါ၊မျဖစ္သင့္ဘူး။
ျမတ္ႏုိးတြယ္တာမိတဲ့ကၽြဳႏု္ပ္ဘာတက္ႏူိင္မွာမုိ႔လုိ႔လဲ။
လြမ္းရုံ၊ေဆြးရုံကလြဲၿပီးသူမတူေအာင္ခ်စ္ေနၾကတာကုိသူသိတယ္၊က်ဳပ္သိတယ္။
ဒါေပမယ္......ေရွာင္လြဲမရ။
အေနာက္ဘက္စြန္းစြန္းမွာမုန္တုိင္းလာေနလုိ႔
အေရွ႕ဘက္ကအိမ္တံခါးေတြေတာင္ပိတ္ထားရတယ္။
သုိ႔ေသာ္....ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိမၾကာမၾကာဖမ္းဆုတ္ထားမိတယ္။
အတိတ္ကနာရီေတြစကၠန္႔ေတြေနရာေတြကုိပစၥဳပၸန္မွာျပန္ေနရာခ်ထားဖုိ႔ေပါ့။
ေအာ္........သူေတာင္မွတ္မိေသး။
ေႏြးေႏြးေထြးေထြးလက္တစ္စုံကေနစီးဆင္းတဲ့ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြ

ဘယ္သူသိႏူိင္မွာလဲတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ကလြဲလုိ႔
အိပ္တန္းမဲ့ငွက္ငယ္ေတာင္မသိဘူး။
သူ႔ကုိကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္၊ကၽြန္ေတာ့္ကုိသူခ်စ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ကုိသူခ်စ္တယ္၊သူကၽြန္ေတာ့္ကုိခ်စ္တယ္။
ဒါေပမယ့္..........
ေႏြးေႏြးေထြးေထြးလက္တစ္စုံကုိဖမ္းဆုတ္ထားႏူိင္ရုံကလြဲလုိ႔
က်န္တာေတြမေျပာမိလုိက္ၾကဘူး။
ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကနားလည္မႈေတြေနာက္
တိတ္တခုိးလုိက္ပါသြားၾကလုိ႔ေပါ့.....။

ေအာ္.........လြမ္းမိေလျခင္း..။


                      ဇြဲမာန္(အင္းဝ)